Plac przed blokiem

Dziewczynka, kiedy zorientowała się, że mężczyzna próbuje ją uderzyć zacisnęła mocno powieki i zasłoniła się rękami. Kiedy nic nie nie stało otworzyła oczy. Zobaczyła chłopaka o długich blond włosach, który trzymał pijaka za rękę, z tyłu wyrastały mu śnieżnobiałe skrzydła.
- To nie jest twoja sprawa ty pieprzony gówniarzu! Cholera zostaw mnie! - krzyknął i zamachnął się butelką, która była w połowie pęknięta.

Kiedy złapałeś bezbronną 10-latkę ona wrzasnęła, ale później o dziwo uspokoiła się i przestała płakać. Spojrzała na ciebie swoimi dużymi brązowymi oczami i wtuliła się w ciebie zaciskając powieki. Później, gdy wylądowałeś puściła się ciebie i stanęła na własnych nogach. Otrzepała swoją pomarańczową sukienkę, która była cała brudna. Na rękach i nogach miała liczne siniaki, a obok oka ranę, która lekko krwawiła. Milczała. Mimo wszystko bała się nieznanego chłopaka. Nie wiedziała czy może mu ufać. Popatrzyła na niego ze strachem w oczach i cofnęła się krok w tył.

Przez parę minut dziewczynka stała nie ruchomo. Jednak po chwili podeszła do blondwłosego, jednak nie za blisko.
- Jestem Yui - odparła, kiedy chłopak się przedstawił. Lecz, gdy zapytał czy jej rany ją bolą nie odpowiedziała. Wstydziła się tego wszystkiego.
- Czy... Czy pan jest aniołem? - spytała oddalając się od tematu ran.

Siedział znudzony na dachu budynku i obserwował wszystko i wszystkich z góry. W cieniu nikt nie mógł go widzieć, a jako iż nie przepadał za słońcem to było mu tu całkiem wygodnie. Nie miał dziś ochoty na nic, nagle usłyszał jakieś krzyki i zbliżył się do krawędzi patrząc co się tam dzieje. Dzięki zdolnością jakie posiadał będąc wampirem mógł dokładnie widzieć i słyszeć co się tam dzieje. Od razu wyczuł anioła, ale nie miał zamiaru się wtrącać, dalej sobie posiedzi i poleniuchuje. Wrócił na swoje miejsce, naciągając na głowę kaptur czarnej bluzy i przymknął oczy. Mimo iż było ciepło to jemu było jak zawsze chłodno. W sumie jakieś plusy, nigdy za życia nie lubił upałów, a teraz mógłby robić za lodówkę. Już niemal usypiał kiedy nagle usłyszał trzepot skrzydeł. Otworzył powoli oczy i jego oczom ukazał się anioł razem z jakimś dzieckiem. Przejechał po nich wzrokiem, a jego oczy zatrzymały się na ranie dziewczynki. Nie zareagował, ale jego kły nieznacznie wydłużyły się, postanowił jednak nadal siedzieć w cieniu i nie wychylać.

Spojrzał wprost w oczy chłopaka kiedy ten w końcu go zauważył. Postanowił nie grać tego złego i ściągnął kaptur wychodząc z cienia. Czekłał na reakcję chłopaka bo przecież nie był pewny, że chłopak wie o tym, że Nori jest wampirem. Nie chciał ich straszyć, a więc nie przyjął żadnej dziwnej czy przerażającej miny. Jego twarz była zupełnie bez wyrazu. Zbliżył się do dziecka i delikatnie polizał ranę dziewczynki patrząc jak ta się goi i przy okazji smakując jej krwi. Nie odzywał się, nie czuł zwyczajnie takiej potrzeby. Oblizał wargi, na których została drobinka krwi.
-Już nie powinno boleć- odezwał się w końcu i słowa te skierował do dziewczynki.

Dziewczynka kiwnęła lekko głową. Pierwszy raz będzie miała tajemnicę. Na pewno nikomu nie powie. Kiedy zobaczyła, że Atsuya się rozgląda zaniepokoiło ją to. Po chwili spostrzegła faceta wyłaniającego się z cienia. Wyglądał trochę strasznie. Gdy zbliżył się do małej Yui ona spojrzała w jego oczy, a potem wzdrygnęła się lekko czując jego język na swojej ranie.

Noritada od razu wyczuł, że dziecko się go boi, nigdy nie rozumiał czemu, przecież był taki niegroźny. No cóż nie licząc kilku akcji,w których brał udział i powybijał kilka...ekhm, pomińmy to. Przeniósł wzrok swoich krwiście czerwonych oczu na chłopaka i zmrużył je, co mogło wyglądać groźnie, kiedy usłyszał słowa, a po chwili pytanie jak się już domyślił po jego aurze anioła. Odsunął się nieco od dziecka aby nie wzbudzać podejrzeń i narzucił znów na głowę kaptur. Nie przepadał za słońcem, a dziś grzało niemiłosiernie.
-Czego chcę?- powtórzył chłodnych tonem. Uśmiechnął się lekko co u niego wyglądało nieco dziwnie, w końcu nie zawsze się uśmiecha.
-Ależ niczego od was nie żądam, ani tym bardziej chcę. Pomogłem małej pozbyć się źle wyglądającej rany, a przy tym skosztowałem jej wybornej krwi, czegoż mógłbym chcieć więcej? Poza tym to ty przypatrywałeś mi się kiedy siedziałem sobie grzecznie w cieniu, a jako iż nie chciałem wyjść na jakiegoś świrusa co się skrada w cieniu to wyszedłem aby was nie straszyć, choć muszę przyznać, że w cieniu jest o wiele chłodniej i przyjemniej- skończył swój wywód i znów posłał ten dziwny aczkolwiek miły dla oka uśmiech.

Słońce wznosiło się coraz wyżej, dlatego robiło się bardzo gorąco. Zwłaszcza na dachu, który nagrzewał się od tej złotej gwiazdy. Dziewczynka po usłyszeniu słów chłopaka dotknęła miejsca w którm znajdowała się rana. Ku jej zdziwieniu już jej nie było. Zniknął również ból, oraz krew. Powoli podeszła do tajemniczego czarnowłosego i delikatnie się skłoniła.
- B-Bardzo panu dziękuję - powiedziała lekko drżącym głosem.

Atsuya nic nie odpowiedział. Nie wiedział, czy może zaufać wampirowi. Ich natura nie jest przyjazna, jednak... zdażają się wyjątki. Postanowił trochę odpuścić. W końcu nieznajomy uleczył ranę Yui. Jednak wciąż był uważny. To, że mężczyzna zarzucił kaptur nie zdziwiło go. Słońce na pewno mu przeszkadzało. Jego uśmiech może i był przyjemny, ale to mogły być pozory. Gdy Yui podeszła do wampira, Atsuya chciał ją zatrzymać, ale powstrzymał się. Może on nie jest zły? - myślał.- Są różni ludzie. To, że należy do takiej rasy nie musi decydować o jego osobowości. Aparycja i charakter to dwie inne cechy. Spróbuję mu zaufać.
- Mimo wszystko dziękuję za to co dla niej zrobiłeś - mówił wskazując na Yui. - Nazywam się Atsuya. Przedstawisz się nam? - zapytał lekko się uśmiechając, co sprawiło, że dało się zauważyć jego dość dziewczęcą aparycję.

Czarnowłosy wyczuwał, że anioł się go obawia, cóż ciężko jest zaufać komuś kto od zawsze uważany był za tego złego. Nie lubił czytać w czyichś myślach, ale czasem to było przydatne. Uśmiechnął się nieco wiedząc, że zdobył zaufanie chłopaka. Spojrzał na dziewczynkę i pogładził ją po głowie.
-Nie musisz dziękować- przeniósł wzrok na chłopaka słysząc jego pytanie.
-Noritada...choć to nie jest me prawdziwe imię- sam nie wiedział czemu to powiedział dlatego wolał zmienić temat.
-Jesteś odważny jak na świetlistego, jak pamiętam to anioły zawsze stały z tyłu i słowami oraz wiarą próbowały pomóc- wciągnąłem w nozdrza zapach krwi, który zaczął unosić się w powietrzu, a moje kły od razu zareagowały.
-Coś się dzieje- powiedziałem cicho, ale nie ruszyłem się z miejsca.

Gdy tajemniczy wampir dotknął głowy Yui ona popatrzyła na niego, a potem uśmiechnęła się. Mimo wszystko według niej czarnowłosy nie był zły, chociaż wyglądał na takiego. Po chwili poczuła ukłucie w płucach. Dopiero teraz przypomniała sobie o inhalatorze. Dziewczynka była chora na astmę. Musiała parę razy dziennie wciągać sztuczne powietrze, a dzisiaj o tym zapomniała. Zaczęła głośno i ciężko oddychać, a potem kasłać.

- W moim życiu doświadczyłem wiele, i wiem, że sama wiara i słowa nie wystarczą. Czasem w chęci pomocy  czyny są leprzym wyjściem - odparł chłopakowi. Na jego następne słowa lekko się rozejrzał. - możesz sprecyzować? - zapytał. Wtedy usłyszał kasłanie i ciężki oddech Yui. Ukucnął obok niej. - Co się dzieje? - zapytał zaniepokojony. Nie odpowiedziała mu przez kaszel, ale Atsuya rozpoznał chorobę. Astma. Jego opiekun za życia chorował na to. - Masz przy sobie inhalator? - zadał pytanie, ale wątpił by tak było. Co mam zrobić? - myślał.

Spojrzał na dzieciaka i po chwili na anioła. Słyszał jego myśli więc wiedział, że chłopak się martwi. Zastanowił się chwilę zadając sobie pytanie ''czy warto?'' po czym westchnął dość ciężko.
-Zaraz wracam- powiedział po czym rzucił się w dół dachu. Nie bał się, wiedział, że nic mu się nie stanie. Gdy tylko wylądował na ziemi pognał przed siebie używając do tego swoich wampirzych zdolności. Po dosłownie chwili wrócił na dach nawet nie spocony i podał chłopakowi kilka inhalatorów.
-Nie wiedziałem jaki jest potrzebny- powiedział tylko i usiadł obok dziewczynki.

Dziewczynka cały czas łapała oddech. Dusiła się. Gdy tylko czarnowłosy przyniósł inhalatory, ona szybko wzięła jeden i przyłożyła go sobie to ust wpuszczając sztuczne powietrze do środka. Powoli się uspokajała. Kaszel ustał, a Yui osunęła się na ziemię. Lekko jej się kręciło w głowie. Gdyby nie chłopak, pewnie niedługo, by się udusiła i umarła, lecz nie umiała wydusić z siebie słowa.

Prychnął i uśmiechnął się kpiąco słysząc jego słowa. Zawsze tak było...ludzie, anioły...wszystkie prawe istoty uważały, że każdy wampir jest zły. Nienawidził tego.
-Czy uważasz iż skoro jestem wampirem to powinienem być zły? No tak, przecież według was świętych istot powinienem kąpać się w ludzkiej krwi i zabijać, czyż nie? Jak wiele tego typu bajek znasz?- jego ton nie był przyjemny, on nigdy...nigdy nie zabijał bezinteresownie, robił to kiedyś, by przeżyć. Słysząc jego myśli zaśmiał się dość dźwięcznie. Usiadł obok dziewczynki i lekko podtrzymał jej plecy aby mogła swobodnie siedzieć, widział, że była słaba.
-Jestem wampirem przez własną głupotę, ale nigdy nie chciałem nim być, nie jestem taki jak inne wampiry...nigdy taki nie byłem i nie będę- rzekł i wziął dziewczynkę na ręce po czym przeniósł ją w cień i oparł o komin, było gorąco, a to nie pomagało w stanie dziecka.

Yui była bardzo słaba. Czuła się jak piórko na wietrze. Nogi się pod nią uginały. Dlatego, gdy czarnowłosy ją podniósł i oparł o komin w cieniu poczuła się już lepiej. Była zmęczona. Słuchała co obaj mają do powiedzenia. Musiała przyznać rację Noritadzie. Nie uważały, by był złą osobą. Nawet jeśli był wampirem. Nie skrzywdziłby jej. Powoli zamknęła oczy i oparła głowę o komin. Zasnęła.

Słowa chłopaka sprawiły, że Atsuya poczuł się lekko zakłopotany. Racja, nie powinien osądzać osób po rasie tak jak nie ocenia się książki po okładce. Wierzch może być byle jaki, inny, albo typowy, ale to wnętrze się liczy.
- Wybacz mi. W życiu spotkałem kilkoro twojej rasy i żaden z nich nie należał do osób prawych. Ale masz rację, nie każdy wampir jest zły. Jesteś na to żywym dowodem, czyż nie? - lekko się uśmiechnął.  
Patrzył jak Noritada przenosi Yui w cień. Atsuya spojrzał w niebo. Słońce powolnie już zachodziło. Już czas by dziewczynka wróciła do domu. Podszedł do niej i delikatnie wziął ją na ręce.
- Czas do domu, mała. - zerknął na wampira. - Dziękuję ci za to co dziś zrobiłeś. Mam nadzieję, że nasze nasze drogi jeszcze kiedyś się skrzyżują - dodał. Parę sekund później z jego łopatek wyrosła para śnierznych skrzydeł. Zamachał nimi i uniósł się. Posłał Noritadzie uśmiech u odleciał.
Nie był pewny, czy lot nad miastem o tej porze jest dobrym pomysłem. Wiele osób mogło go zobaczyć. Ale nie miał wyboru. Chciał jak najszybciej dostarczyć Yui do domu. W trakcie lotu obudził ją jeden raz, by spytać gdzie mieszka. Zaraz po udzieleniu mu odpowiedzi znów zasnęła. Była na prawdę zmęczona.
W kilka minut dolecieli pod jej dom. Posadził ją na ganku i zadzwonił do drzwi. Od razu odleciał. Obejrzał się jeszcze raz, by zobaczyć jak matka wnosi dziewczynkę do domu. Kawałek dalej wylądował na chodniku i schował skrzydła. Wybrał się na spacer.

z/t